autor: Maciej Sklorz
W dziejach Tarnowskich Gór nie sposób pominąć społeczności ewangelickiej. Najstarszej na Górnym Śląsku, korzeniami sięgającej XVI wieku a obecnej parafii – lat 40-tych wieku XVII. Do parafian należały wybitne osoby: pisarze, naukowcy, lekarze. Jednym z nich był psychiatra i neurolog – Carl Wernicke. Do jego zasług dla medycyny światowej zaliczyć należy badania nad afazją, zaburzeniami mowy oraz odkrycie części mózgu odpowiedzialnej za rozumienie mowy, nazwanej na jego cześć ośrodkiem Wernickego.
Carl (Karl) Hugo Wilhelm Ernst Wernicke urodził się 15 maja 1848 r. w Tarnowskich Górach (Tarnowitz) jako syn sekretarza urzędu górniczego, Friedricha Wilhelma Augusta Wernickego a 1 czerwca 1848 roku został ochrzczony w ewangelickim kościele pw. Zbawiciela. Swoją edukację rozpoczął w szkole ewangelickiej, która wówczas znajdowała się przy obecnej ul. Bondkowskiego 2 . Na początku lat 60. XIX w. rodzina Wernicke przeniosła się do Opola, gdzie Carl kontynuował naukę w tamtejszym gimnazjum. Później uczył się gimnazjum im. Marii – Magdaleny we Wrocławiu, po czym podjął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, z którym związał się pracą naukową na długie lata. Następnie przeniósł się na Uniwersytet do Berlina, gdzie uzyskał tytuł doktora, a w 1885 roku – profesora nadzwyczajnego, zaś pięć lat później – zwyczajnego. Całe swoje życie naukowe poświęcił neurologii, w szczególności badaniom wpływu uszkodzeń mózgu na zachowanie człowiekowi. Zmarł 15 czerwca 1905 r. na skutek obrażeń odniesionych w wypadku.
Na fasadzie kościoła augsbursko-ewangelickiego przy tarnogórskim rynku zawieszona została tablica z tekstem upamiętniającym znamienitego tarnogórzanina. W pochodzie gwarkowskim jego postać odtwarza mężczyzna odziany w ciemny garnitur w stylu epoki, który zasiada obok dwóch innych w bryczce z napisem „Naukowcy”.
